ဆေးခန်းသွား ဦးမင်းအားခေါ်ဆောင်သွားခဲ့သော်လည်း သူ၏အနာမှာ မပျောက်ကင်းခဲ့ပါ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မွန်ပြည်နယ်ရှိ မော်လမြိုင် ခရစ်ယာန် အထူးအရေပြားဆေးရုံတွင် သွားရောက်ဆေးကုသမှုခံယူရန် ပြောကြားခဲ့ကြသည်။ ထိုဆေးရုံသို့ရောက်သွားပြီး ဆရာဝန်မှစမ်းသပ်ရာတွင် ဦးမင်း၏အနာမှာ အမည်းရောင်ပင်ဖြစ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ ဆရာဝန်မှ ဓာတ်မှန်ရိုက်ရန်နှင့် သွေးစစ်ဆေးရန် ညွှန်ကြားခဲ့ပြီး အနာသည် ပိုးဝင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သောကြောင့် ခြေထောက်အနာအားအရင်ဆုံးကြိုးစားကုသပေးမည်ဟုပြောခဲ့ပါသည်။ သောက်ဆေးများပေးသောက်ခဲ့သော်လည်း သက်သာမှုမရှိသောကြောင့် တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်းမှာ ဒူးအောက်ပိုင်းကို ဖြတ်ထုတ်ရန်သာဖြစ်ကြောင်း ဆရာဝန်မှ ရှင်းပြခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် ဦးမင်းခံစားခဲ့ရသောနာကျင်မှုမှာ ဆိုးရွားနေခဲ့ပြီး ညအချိန်တွင်ပိုဆိုးနေခဲ့သောကြောင့် ဦးမင်းမှ ခြေထောက်ဖြတ်ရန် သဘောတူကြောင်းနှင့် နာကျင်မှုကိုမခံနိုင်တော့သောကြောင့် အမြန်ဆုံးဖြတ်ထုတ်ပေးရန် ဆရာဝန်အားတောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဦးမင်းသည် ခွဲစိတ်ကုသမှုအတွက်မတတ်နိုင်သောကြောင့် ဆရာဝန်သည် မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းဖြစ်သည့် လူတိုင်းအတွက် ကျန်းမာရေးအဖွဲ့အားဆက်သွယ်ကာ ဦးမင်း၏ ကုသစရိတ်များအတွက် ကူညီပေးရန် ပြောဆိုပေးခဲ့သည်။ လူတိုင်းအတွက် ကျန်းမာရေးအဖွဲ့မှ ကူညီရန်သဘောတူပြီးနောက် ၂၀၁၉ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၂၆ ရက်နေ့တွင် ဦးမင်း၏ ညာဘက် ဒူးအောက်ပိုင်းခြေထောက်ကို ဖြတ်တောက်ကုသပေးခဲ့သည်။ ခွဲစိတ်ကုသမှုကိုခံယူခဲ့ပြီးချိန်တွင် ချိုင်းထောက် ၂ဖက်ကို ထပ်မံရရှိခဲ့ပြီး ဒီဇင်ဘာလ ၄ ရက်နေ့တွင် ဦးမင်း ဆေးရုံမှဆင်းခဲ့သည်။

​

ခွဲစိတ်မှုကိုခံယူပြီးချိန်မှစ၍ နာကျင်ခြင်းများကို ဦးမင်းမခံစားရတော့ဘဲ ညအချိန်တွင်လည်း ကောင်းမွန်စွာအိပ်စက်လာနိုင်ခဲ့သည်။ ဆရာဝန်သည် ဦးမင်းအား ပြုလုပ်ရမည့်လေ့ကျင့်ခန်းပုံစံများကိုသင်ပြပေးပြီး ခွဲစိတ်ပြီးချိန်မှစ၍ ၆ လ အတွင်း ချိုင်းထောက်ဖြင့်လမ်းလျှောက်ကျင့်ရန် ပြောကြားခဲ့သည်။ ၆ လ လွန်လျှင် ခြေတု တပ်ဆင်လျှက် လမ်းလျှောက်နိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်းရှင်းပြပေးခဲ့သည်။ ဦးမင်းသည် နာကျင်ခြင်းကိုမခံစားရတော့ဘဲ လှုပ်ရှားမှုများပြုနိုင်ပြီဖြစ်သောကြောင့် ဦးမင်းနှင့် သူ၏မိသားစုများသည် ဝန်းသာနေကြသည်။ ဦးမင်းသည် သူ၏ရွာတွင် အလုပ်ပြန်ရှာလုပ်ရန် စီစဥ်ထားပြီး သူ၏ဇနီးအားလည်း အိမ်အလုပ်ကူလုပ်ပေးမည်ဟူ၍စဥ်းစားထားသည်။ အနာဂတ်တွင် ဆံသဆိုင်ဖွင့်နိုင်ရန် ဦးမင်းမျှော်မှန်းထားသည်။ ဆံသလုပ်ငန်းလုပ်ဆောင်ချိန်တွင် လမ်းဝေးဝေးလျှောက်ရန်မလိုသောကြောင့် ဦးမင်း ဤလုပ်ငန်းအားလုပ်ချင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးမင်းပြောခဲ့သည်မှာ - “အခု ကျွန်တော့ မိန်းမကဘဲကျွန်တော့ကိုကူညီပေးရတော့ မိန်းမပေါ်မှာမှီခိုနေရတာပေါ့။ ခြေတုတပ်ပြီးရင်တော့ ကျွန်တော် အလုပ်ပြန်လုပ်နိုင်ပြီ။ အခု နာတာတွေမခံစားရတော့ဘူး ပြီးတော့ လှုပ်ရှားသွားလာနိုင်ပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်ပျော်တယ်။” ဟူ၍ဖြစ်သည်။